دلایل نیاز به خارج کردن ایمپلنت دندان

۱ . پری ایمپلنتایتیس : عفونت محل ایمپلنت که می تواند باعث ورم و التهاب در بافت نرم و سخت اطراف ایمپلنت شود. این عفونت گاهی شدید است و در صورت کنترل نشدن می تواند منجر به از دست رفتن استخوان شود.

۲ . شل شدن ایمپلنت ها: علل متعددی برای جابجا شدن ایمپلنت ها وجود دارد. ایمپلنت های دندان گاهی به دلیل عدم استقرار صحیح در محل یا تلفیق نشدن با استخوان اطراف آن دچار شل شدگی می شود. این اتفاق در موارد بسیار نادر رخ می دهد ولی در صورت وقوع می توان آن را بازیابی نموده و بخش های آسیب دیده را جایگزین نمود.

۳ . آسیب دیدگی عصب : گاهی ایمپلنت در فاصله بسیار نزدیک یا حتی درست روی عصب قرار داده می شود. این کار باعث می شود که بیمار درد بسیار شدیدی را تجربه کند. در چنین شرایطی مراجعه به دکتر برای اجرای ملاحظات لازم ضروری است. اگر ایمپلنت در فاصله بسیار کم یا بر روی عصب قرار داده شود از دهان خارج شده و در موقعیت دیگری مجدداً کاشت آن انجام خواهد شد.

۴ . مشکلات سینوسی : اگر ایمپلنت های دندانی در فک بالا قرار داده شود خطر بروز مشکلات سینوسی وجود خواهد داشت. نتیجه بروز این مشکل خارج کردن ایمپلنت دندان است. وقتی ناحیه مورد نظر بهبود پیدا کرد می توان ایمپلنت را جایگزین نمود.

۵ . شل شدن کراون : گاهی اوقات کراون ایمپلنت شل می شود. چنین اتفاقی تلفیق ایمپلنت را تحت تاثیر قرار داده و در نهایت باعث شکست کاشت دندان می شود.

فرایند خارج نمودن ایمپلنت دندان چگونه انجام می شود؟

معمولاً دو روش برای خارج کردن ایمپلنت دندان وجود دارد. در تکنیک اول از فرز های مخصوص (Trough bur) استفاده می شود. پزشک کمتر از یک میلی متر بافت استخوان را برای شل شدن ایمپلنت برش می دهد. سپس ناحیه را مورد بررسی قرار می دهد تا ببیند گرافت استخوان مورد نیاز است یا خیر. بعد از ریکاوری گرافت استخوان برای بازیابی بخش هایی که قرار است ایمپلنت در آن انجام شود مورد نیاز می باشد.
در روش دوم که روشی فناورانه تر است از ابزاری به نام اداپتور (Adapter) استفاده می شود. در این روش جراح می تواند بدون برش بافت استخوان پروسه خارج کردن ایمپلنت دندان را به انجام برساند. این ابزار با ایجاد حرکات پیچشی خاص ایمپلنت را در استخوان شل می کند.
البته لازم به ذکر است که تمام انواع ایمپلنت را نمی توان با استفاده از این ابزار خارج نمود. در برخی موارد پزشک باید به علت قوی بودن پیوند ایمپلنت با استخوان، بافت استخوان را برای شل شدن ایمپلنت جدا کند

پس از خارج کردن ایمپلنت ناموفق چه کاری باید انجام داد؟

پس از اینکه ایمپلنت ناموفق از استخوان فک خارج شد؛ جراح درخصوص انتخاب هایی که دارید با شما مشورت خواهد کرد. چندین گزینه درمانی پس از خارج کردن ایمپلنت شکست خورده وجود دارند:

• دریافت یک ایمپلنت جدید: اگر محل جراحی تمیز و بدون عفونت باشد و فضای کافی برای استخوان پشتیبان وجود داشته باشد شما می توانید بلافاصله یک ایمپلنت در آن محل قرار دهید.
• پیوند استخوان: پس از پیوند استخوان، مدت زمان 4 تا 6 ماه بهبودی قبل از جایگذاری ایمپلنت دندان جدید لازم است.

پیوند استخوان به جای خارج کردن ایمپلنت دندان شکست خورده یکی از بحث های انتقادی است که امروزه در زمینه ایمپلنت بسیار داغ است. تاکنون نتایج مطالعات نشان داده، شانس رشد موفقیت آمیز مجدد استخوان زیر 8 تا 25 درصد است و به احتمال زیاد پری ایمپلنتایتیس مجددا به وجود خواهد آمد. از طرف دیگر اگر رشد بافت و روند بهبود بدن به خوبی انجام گیرد و بیمار نیز به خوبی از ایمپلنت دندان خود مراقبت کند؛ احتمال موفقیت آن افزایش می یابد. در هر حال هر ایمپلنت از نظر ویژگی های سطح متفاوت بوده و مستلزم بررسی دقیق در مورد تصمیم گیری است. بهتر است تصمیم اینکه چه تکنیکی برای هر ایمپلنت ناموفق به بهترین نحو نتیجه می دهد را به عهده جراح خود بگذارید.

• عدم درمان فوری: معمولا درصورتیکه بافت لثه دچار مشکل شده باشد؛ متخصص با بررسی اینکه چه نقص و نارسایی رخ داده و چه میزان تخریب در بافت ها وجود دارد؛ مدت دو ماه زمان برای بهبودی بافت لثه لازم می داند. در این مدت حفظ بهداشت دهان و دندان اهمیت بسیار زیادی دارد. عوامل جانبی مانند سیگار کشیدن می تواند روند بهبود را کند کرده و این مدت زمان انتظار برای کاشت ایمپلنت دندان جدید را افزایش دهد.