اگر دندان عقل را کنار بگذاریم، در یک دهان کاملا سالم ۲۸ دندان وجود دارد. به کمک روش ایمپلنت می‌توان تمام این دندان‌ها را جایگزین کرد. با این حال، کاشت ایمپلنت برای تک تک دندان‌ها ضروری نیست؛ زیرا می‌توان با کاشت چند ایمپلنت در هر فک پروتز کامل را روی آن نصب کرد. هنگام طراحی دندان مصنوعی ثابت، تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز به طور جداگانه برای فک بالا و فک پایین محاسبه می‌شود. اینکه در هر فک به چند ایمپلنت نیاز دارید می‌تواند به عوامل متعددی بستگی داشته باشد. استخوان فک بالا نرم‌تر از استخوان فک پایین تر است؛ به همین علت برای پایداری بیشتر در فک بالا ایمپلنت‌های بیشتری نیاز است.

تعداد ایمپلنت‌ در فک بالا و پایین بستگی به نیازهای هر فرد و توصیه‌های پزشکی دارد. به طور کلی، معمولاً تعداد ایمپلنت‌ها در فک بالا و پایین به صورت تعادلی و بر اساس تعداد دندان‌هایی که از دست رفته است تعیین می‌شود.

در فک بالا، معمولاً بسته به تعداد دندان‌هایی که از دست رفته است و نیازهای بیمار، می‌توان 4 تا 8 ایمپلنت در نظر گرفت. ایمپلنت‌ها معمولاً در موقعیت دندان‌های طبیعی جایگذاری می‌شوند و به عنوان پایه‌ای برای نصب پروتزهای دندانی استفاده می‌شوند.

در فک پایین نیز تعداد ایمپلنت‌ها به همان شکل معمولاً 4 تا 8 عدد است. ایمپلنت‌های فک پایین همچنین به عنوان پایه‌ای برای نصب پروتزهای دندانی استفاده می‌شوند و می‌توانند توانایی گازگرفتن و حمایت از پروتزها را بهبود بخشند.

مهم است برای تعیین دقیق تعداد ایمپلنت‌ها و نیازهای خود، با یک پزشک متخصص در زمینه ایمپلنت‌های دندانی مشورت کنید. او می‌تواند براساس وضعیت دندان‌های شما، سلامت عمومی و سایر عوامل مربوطه، نظر خود را اعلام کند.

عوامل تاثیر گذار بر تعداد ایمپلنت مورد نیاز

تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز برای جایگزینی دندان‌ها تحت تأثیر عوامل مختلف قرار می‌گیرد. در زیر عواملی که می‌توانند بر تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز تأثیر بگذارند، آورده شده است:

تعداد دندان‌هایی که نیاز به جایگزینی دارند:

اگر تعداد دندان‌هایی که نیاز به جایگزینی دارند بیشتر است، تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز نیز بیشتر خواهد بود. معمولاً برای هر دندان مورد نیاز یک ایمپلنت استفاده می‌شود، اما در مواردی ممکن است با استفاده از ایمپلنت‌های متصل یا پروتزهای متحرک، تعداد ایمپلنت‌ها کاهش یابد.

سلامت عمومی و بیماری‌های مرتبط:

برخی بیماری‌ها مانند بیماری‌های قلبی، دیابت و عفونت‌های مزمن می‌توانند بر تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز تأثیر بگذارند. این بیماری‌ها ممکن است تأثیری بر فرآیند ترمیم و بهبودی داشته باشند و ممکن است نیاز به تعداد بیشتری ایمپلنت را برای تضمین موفقیت درمان ایجاد کنند.

ساختار و فضای دهان:

اندازه، شکل و ساختار فضای دهان نیز بر تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز تأثیر می‌گذارد. در برخی موارد، فضای محدود دهانی ممکن است نیاز به استفاده از روش‌های خاصی از جمله ایمپلنت‌های متصل یا پروتزهای متحرک را ایجاب کند.

نیازهای تابعی و ظاهری:

نیازهای تابعی و ظاهری هر فرد نیز بر تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز تأثیر می‌گذارد. برخی افراد با توجه به فعالیت‌های روزانه‌شان و نیازهای خاصی مانند گاز دادن بیشتر، نیاز به تعداد بیشتری ایمپلنت ممکن است داشته باشند.

تعداد ایمپلنت لازم برای کل دهان

در بسیاری از موارد ۸ ایمپلنت در فک بالا و ۶ ایمپلنت در فک پایین اعمال می‌شود. بسته به اندازه دهان و ساختار فک، معمولا پروتزی متشکل از ۲۶ تا ۲۸ دندان برای کل ایمپلنت فک روی ایمپلنت ساخته می‌شود.

اما این تعداد برای همه یکسان نیست. برای یک پروتز ثابت در دهان کاملا بی‌دندان، پس از عکسبرداری و معاینه دقیق، می‌توان دقیقا تعداد مورد نیاز ایمپلنت‌ها را مشخص کرد.

نحوه محاسبه تعداد ایمپلنت مورد نیاز

همان‌طور که گفتیم نصب ایمپلنت برای همه دندان‌های از دست رفته لازم نیست. در درمان ایمپلنت برای بیماری که دندان‌های خود را به طور کامل از دست داده است، کافی است به تعدادی ایمپلنت کاشته شود که بتواند پروتز را در جای خود محکم نگه دارد. همانطور که می‌دانید، به طور عادی ۳۲ دندان در دهان ما وجود دارد. اما دندان‌های عقل نیازی به جایگزین شدن ندارند؛ زیرا این دندان‌ها نقشی در فرایند جویدن بازی نمی‌کنند. درمان برای ۲۸ دندان باقیمانده که به طور مساوی در دو فک تقسیم شده‌اند، انجام می‌شود.

متخصص ایمپلنت پس از معاینه اولیه تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز برای هر فک شما را مشخص می‌کند. در این معاینه متخصص مراحل خاصی را انجام می‌دهد. عکس‌برداری اولین قدم است. پس از گرفتن عکس کامل از فک‌ها، دندانپزشک وضعیت دهان و لثه‌های شما را به طور کامل بررسی می‌کند. درمان کامل در چند جلسه انجام خواهد شد. پس از کاشت ایمپلنت‌های مورد نیاز، با نصب یک پروتز ثابت روی هر فک درمان تکمیل می‌شود.