انواع ایمپلنت دندان بر اساس نوع دسته بندی تفاوت دارد.
ایمپلنت بر اساس جایگاه آن نسبت به استخوان فک
اندواستیل یا داخل استخوانی
این نوع ایمپلنت در حال حاضر رایجترین و مطمئن ترین نوع محسوب می شوند. ایمپلنتهای اندو استیل یا داخل استخوانی، برای بیشتر افراد مناسبند. رایجترین نوع آن، ایمپلنت پیچی شکل است که امروزه به فراوانی مورد استفاده قرار می گیرد و به کمک دریل دندانپزشکی، در داخل استخوان فک فرو می رود. سپس استخوان به تدریج رشد کرده و به سطح ایمپلنت جوش می خورد و با آن یکپارچه می شود.
ایمپلنت روی استخوانی یا ساب پریو استیل
این نوع ایمپلنت به جای این که داخل استخوان فرو برود، بر روی استخوان (در زیر لثه) می نشیند. در ایمپلنت ساب پریواستیل، یک اسکلت فلزی در زیر لثه قرار داده می شود که حاوی یک یا چند میله می باشد. پس از جوش خوردن لثه، این پروتز در جای خود ثابت می ماند. دندانهای مصنوعی روی پایه هایی که از لثه بیرون زده اند، متصل می شوند.
- تنها در صورتی از ایمپلنت ساب پریوستیل استفاده می شود که استخوان فک بیمار برای نگه داشتن ایمپلنت معمولی مناسب نیست یا فرد نمیخواهد پیوند استخوان دندان پیش از عمل جراحی جایگذاری ایمپلنت در فک را انجام بدهد.
ایمپلنت زیگوماتیک
این نوع ایمپلنت کمترین کاربرد را دارد و عمل آن پیچیده است. تنها در مواردی از این نوع ایمپلنت استفاده می شود که استخوان فک کافی برای ایمپلنت داخل استخوانی وجود ندارد. ایمپلنت زیگوماتیک در استخوان گونه، کار گذاشته می شود نه استخوان فک.
انواع ایمپلنت از نظر سطح بدنه
ایمپلنت دندانهای اولیه سطح تیتانیومی صاف و هموار داشتند ولی به مرور طراحی های متفاوتی اضافه شد. به طور کلی تلاش طراحان ایمپلنت بر این است که تا حد ممکن سطح بیشتری از ایمپلنت به استخوان بچسبد و محکم شود. زبر کردن سطح ایمپلنت سطح تماس ایمپلنت را افزایش می دهد بنابراین ثبات بهتری ایجاد می شود. افزودن یک لایه هیدروکسی آپاتیت باعث می شود اتصال استخوان به ایمپلنت بهتر صورت بگیرد چرا که استخوان نیز از همین مواد ساخته شده است.
اما زبری سطح ایمپلنت احتمال آلودگی و عفونت آن را نیز افزایش می دهد. به همین دلیل ایمپلنتهایی با سطح صاف و هموار نیز وجود دارند و برخی ایمپلنتها هم بخشهایی از سطحشان صاف و بخشهایی دیگر زبر است. یک شرکت سازنده ایمپلنت اقدام به ساخت ایمپلنتی با سطح زبر و نواحی گویچه مانند میکروسکوپی کرده که مساحت سطح ایمپلنت را تا حد چشمگیری افزایش می دهد. این باعث می شود بتوان از ایمپلنت های کوچکتری با ثبات بالاتر استفاده کرد (به خصوص در کسانی که حجم استخوانشان کم است).
انواع ایمپلنت دندان از نظر شکل بدنه
- پیچی شکل مخروطی
- پیچی شکل صاف
- استوانه ای
انواع ایمپلنت دندان از نظر مراحل درمان
ایمپلنت فوری:
در روش ایمپلنت فوری در همان جلسه ای که دندان آسیب دیده کشیده می شود، ایمپلنت در استخوان جایگذاری می شود و سپس روکش بر روی آن متصل می شود. البته این روکش موقتی است و قرار نیست با آن غذا بجوید چون نباید هیچ فشاری به ایمپلنت وارد شود. پس از چند ماه، روکش اصلی روی دندان متصل می شود.
ایمپلنت یک مرحله ای:
در این روش پس از جراحی جایگذاری ایمپلنت، روی ایمپلنت با پیچ درپوش بسته می شود اما لثه روی آن کشیده نمی شود بلکه لثه اطراف ایمپلنت دوخته می شود. این کار برای این صورت می گیرد که چند ماه بعد هنگام اتصال روکش، نیاز به جراحی مجدد برای باز کردن روی ایمپلنت نباشد. در ایمپلنت یک مرحله ای، جای دندان تا چند ماه خالی می ماند تا استخوان به ایمپلنت جوش بخورد.
ایمپلنت دو مرحله ای:
در این روش دو عمل جراحی نیاز است. یک مرتبه برای جایگذاری ایمپلنت و مرتبه دوم برای باز کردن لثه روی ایمپلنت و اتصال اباتمنت و روکش. با این حال جراحی دوم بسیار ساده است و دوره نقاهت کوتاهی دارد. مزیت آن در این است که ایمپلنت در زیر لثه بهتر محافظت می شود و خطر آلودگی یا وارد آمدن فشار به آن کمتر است
