یکی از مهم‌ترین مراحل کاشت دندان، مرحله قالب گیری ایمپلنت است. شاید شما هم سوالاتی در مورد نحوه قالب گیری، مراحل آن و میزان سختی این مرحله داشته باشید.در این مطلب توضیح می‌دهیم که انواع روش‌های آن به چه صورت است؟ قالب گیری کاشت دندان چقدر زمان می‌برد؟ آیا در هنگام قالب گیری اذیت می‌شوید؟ چرا این مرحله حساس بوده و باید با دقت بالا انجام شود؟

کاشت ایمپلنت دندان از مراحل مختلفی تشکیل شده و قالب گیری ایمپلنت یکی از مهمترین آنها است. در واقع باید گفت قالب گیری ایمپلنت ابعاد، اندازه و نحوه قرار گیری ایمپلنت های دندانی را مشخص می کند و براساس آن دندان مصنوعی جایگزین دندان طبیعی از دست رفته می شود. پس پروسه قالب گیری و انجام صحیح آن از اهمیت بالایی برخوردار است و به نوعی تعیین کننده کیفیت و ماندگاری ایمپلنت دندان کاشته شده خواهد بود.

آشنایی با اجزای قالب گیری ایمپلنت

قالب گیری ایمپلنت بر اساس مراحل مختلفی انجام می شود. با توجه به قیمت بالای درمان ایمپلنت دندان یا کاشت دندان، باید این مرحله با دقت بالایی انجام شود. نکته مهم این که متریال مورد استفاده در این مرحله و سایر متریال ها به همراه اقدامات، مانند پایه، روکش، پیوند استخوان، جراحی لثه همه این موارد باعث می شوند که در قیمت نهایی ایمپلنت تاثیر داشته باشند. برای مرحله قالب گیری اجزای مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد.

1-سینی قالب گیری

سینی های قالب گیری به عنوان اجزایی شناخته می شوند که مواد قالب گیری درون آن ها قرار گرفته و حمل می شود. مهمترین کاربرد سینی های قالب گیری عملکرد تکیه گاه مانند آن ها است. این سینی ها می توانند به صورت سفارشی ساخته شده باشند یا از قالب های استوک استفاده شده باشد.

2-مواد قالب گیری ایمپلنت

موادی که برای قالب گیری دندان نیاز است را به درون سینی ها تزریق می کنند، این مواد را درون دهان قرار می دهند و پس از انجام مراحل قالب گیری که به صورت کاملا دقیق از بافت ها و دندان ها انجام گرفته است آن را از دهان خارج می کنند. معمولا برای قالب گیری از موادی مانند پلی اتر یا وینیل پلی سیلوکسان استفاده می کنند. دقت داشته باشید که سفتی ویسکوزیته باید به حدی باشد که هنگام بیرون آمدن از دهان دچار پارگی نشود و همچنین میزان سفت بودن آن به حدی نباشد که جزییات را ثبت نکند.

انواع روش قالب گیری ایمپلنت دندان

برای قالب گیری ایمپلنت دندان دو روش وجود دارد. دندانپزشک بر اساس نوع اباتمنت و نحوه قرارگیری آن یکی از انواع قالب را انتخاب می‌کند. هر تکنیکی مزایا و معایبی دارد. نوع ماده استفاده‌شده برای قالب نیز به نوع قالب ایمپلنت بستگی دارد. انواع قالب عبارتند از:

o       تری باز (مستقیم)

o       تری بسته (غیرمستقیم)

۱. قالب گیری با سینی بسته

قالب گیری ایمپلنت با تری بسته جز قالب‌گیری‌های رایج است. در این روش اباتمنت قالبی روی ایمپلنت قرار گرفته و سپس قالب گیری می‌شود. زمانی که قالب گیری انجام شده و مواد از دهان خارج می‌شود، اباتمنت داخل دهان باقی می‌ماند. سپس از روی ایمپلنت، جدا شده و روی آنالوگ ایمپلنت قرار می‌گیرد. جهت چرخش اباتمنت در قالب باید صحیح باشد.

ویسکوزیته مواد قالب گیری باید در حدی باشد که در زمان خارج‌کردن از دهان و قرارگیری مجدد اباتمنت قالب گیری، پاره نشود. اگر مواد خیلی سنگین باشد، در داخل دهان پاره می‌شود و یا زمان قراردادن اباتمنت به دلیل سفت شدن دقت کار را پایین می‌آورد.

۲. قالب گیری با سینی باز

دقیق‌ترین نوع قالب‌گیری مربوط به قالب سینی باز یا تری باز است. اباتمنت قالب گیری در نوع تری باز پین بلندی داشته و از سینی قالب گیری بیرون می‌زند. دندانپزشک قبل از برداشتن قالب، قفل اباتمنت قالب گیری را بازکرده و پین را جدا می‌کند. این اباتمنت‌ها شیارهای نگهدارنده عمیق‌تری داشته و مواد قالب گیری را به‌خوبی قفل می‌کند.

در این روش باید ماده قالب گیری در تکیه‌گاه سینی باز در یک جهت دقیق قفل شود. به همین دلیل باید از یک ماده سفت با ویسکوزیته بالا استفاده کرد. البته ماده باید درعین‌حال که ویسکوزیته بالا دارد، سبک باشد. زیرا مواد سنگین باعث چین‌خوردگی شده و روی دندان‌های مجاور تاثیر می‌گذارند.

در روش قالب گیری با سینی باز ممکن است از سینی سفارشی ساخته شده در آزمایشگاه یا سینی استوک استفاده شود. سوراخی روی سینی تعبیه شده است تا بعد از قرارگیری داخل دهان، پین از آن خارج شود.