برای بیشتر بیماران کاشت ایمپلنت قدم بزرگی در جهت حفظ سلامت دهان است. اما برای همین امر باز هم انتخاب‌های متعددی وجود دارد. یکی از این انتخاب‌ها، جنس ایمپلنت دندان است که می‌توان آن را از نوع تیتانیوم انتخاب کرد یا زیرکونیا. کاشت ایمپلنت زیرکونیا در عرصه‌ی دندانپزشکی درمانی بسیار جدید است، زیرا ایمپلنت زیرکونیا اولین بار در سال ۲۰۰۷ استفاده شد در صورتی که ایمپلنت تیتانیوم از سال ۱۹۸۰ استفاده می شده است . برای مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیوم تا انتهای این مقاله از مرکز تخصصی ایمپلنت مرسادنت با ما همراه باشید.

مقایسه ایمپلنت تیتانیومی و زیرکونیا

ایمپلنت دندان یک گزینه رایج برای جایگزینی دندان است. آن‌ها از دهه 1960 در دندانپزشکی استفاده می شوند. ایمپلنت های دندانی را می توان از تیتانیوم یا زیرکونیوم ساخت. ایمپلنت های تیتانیومی بسیار محبوب هستند و سال هاست مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع از ایمپلنت از نظر سازگاری، پایداری و دوام بیشتر مطرح هستند.

تفاوت ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیومی را می توان ار جهات مختلف مورد بررسی قرار داد. از جمله این موارد می توان به هزینه، استحکام و دوام در طول زمان و سطح خطر اشاره کرد. در ادامه برخی از مهم ترین آن ها توضیح داده می شود:

1.شکل بدنه

ایمپلنت تیتانیومی از 2 قطعه مجزا تشکیل شده است:

1. بدنه ایمپلنت: داخل استخوان فک (زیر خط لثه) قرار می گیرد و با بافت استخوانی اطراف خود جوش می خورد (اسئواینتگراسیون).
2. اباتمنت: بدن ایمپلنت را با پروتز دندان (تاج، بریج دندان و پروتز) متصل می کند.

بدنه ایمپلنت زیرکونیا معمولا یک تکه است؛ این بدان معنی است که بدنه ایمپلنت و اباتمنت به هم متصل هستند. در مقایسه با ایمپلنت های تیتانیومی، ایمپلنت های زیرکونیا به اندازه کافی برای استفاده بلندمدت مناسب نخواهند بود.

2.مواد ایمپلنت

زیرکونیا یک سرامیک بسیار سخت است که در دندانپزشکی در ساخت انواع روکش دندان، بریج و ایمپلنت های دندانی استفاده می شود. زیرکونیا زیست سازگار، زیبا، قوی و بسیار گران قیمت است.

تیتانیوم فلزی با رنگ نقره ای است که دهه ها در زمینه پزشکی از جمله تعویض مفصل ران و زانو و ایمپلنت‌های دندانی استفاده می شود. تیتانیوم مانند فولاد قوی است و وزن آن 40% سبک‌تر است. به دلیل زیست سازگاری، استحکام بالا و مقاومت در برابر خوردگی شناخته شده است.

3.زیست سازگاری و ادغام استخوانی

ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیوم با بدن انسان سازگار هستند. آنها با استخوان فک ترکیب می شوند و کار ریشه های اصلی دندان را انجام می دهند. این فرآیند به عنوان osseointegration شناخته می شود که شامل ادغام مستقیم بین ایمپلنت های تیتانیوم و زیرکونیا و بافت استخوانی زنده است.

این فرآیند بسته به تراکم استخوان معمولا 4 تا 6 ماه طول می کشد. ایمپلنت زیرکونیا بدون فلز است؛ بنابراین برای بیمارانی که به فلزات حساسیت دارند مناسب است. زیرکونیا از تیتانیوم چکش خوارتر است، بنابراین قرار دادن اباتمنت روی ایمپلنت کمی آسان تر خواهد بود.

4.قدرت ایمپلنت زیرکونیا در مقابل تیتانیوم

تفاوت اصلی ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیومی از نظر استحکام آن است. در واقعع زیرکونیا به اندازه تیتانیوم قوی نیست. تیتانیوم خواص مکانیکی خوبی در مقایسه با فلزات دیگر دارد و یک ماده ایده‌آل برای کاشت ایمپلنت دندان است؛ چراکه در برابر شکستگی در مکان هایی با بار جویدن بالا مقاومت می‌کند. ایمپلنت های زیرکونیا بسیار سخت و محکم هستند. با این حال، سرامیک ها به اندازه فلزات در برابر شکستگی مقاوم نیستند؛ بنابراین ممکن است در بعضی مواقع با بار جویدن زیاد بشکنند.